Balance sheet to zestawienie bilansowe, które wyszczególnia dochody i wydatki organizacji w ustalonym czasie. Jest to kluczowe narzędzie w rachunkowości, pozwalające zrozumieć aktywa i pasywa firmy. 1. Accounts Payable – zobowiązania z tytułu dostaw i usług “We currently have a large accounts payable list to our suppliers.” WNIOSEK O ULGĘ W SPŁACIE ZOBOWIĄZAŃ PODATKOWYCH Podstawa prawna: 1. Art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, 2. Art. 67a i art. 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa dla przedsiębiorców, 3. Ustawa z dnia 30 kwietnia 2004r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. A. ORGAN PODATKOWY 5. 1. bilans handlowy – należności i zobowiązania z tytułu eksportu i importu towarów; 2. bilans usług – zestawienie obrotów usługami, patentami, licencjami, prawami autorskimi; 3. bilans dywidend i procentów – płatności związane z obsługą kapitału ulokowanego za granicą, a w szczególności spłat odsetek (nie rat kredytów!); Sprawozdanie ze zmian w kapitale własnym sporządza się w celu zaprezentowania zarówno zwiększeń, jak i zmniejszeń składowych kapitału własnego. Najogólniej można je podzielić na trzy główne części: 1. kapitał (fundusz) własny na początek okresu (BO) 2. kapitał (fundusz) własny na koniec okresu (BZ) 3. kapitał (fundusz podejmowano czynności zmierzające do wykonania zobowiązań przez osoby zobowiązane3. Dodatkowo celem zadania zleconego jest dostarczenie danych i informacji dotyczących: 1) stanu należności na koniec 2014 r., 2015 r. i 2016 r. oraz na dzień 31 marca 2017 r. (według tytułów i klasyfikacji dochodów budżetowych); Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. ​Moduł Rozrachunki dzieli się na kilka podmodułów, które pomagają w pracy z finansami. Dodatkowo do dyspozycji są raporty, aby użytkownik mógł uzyskać pełną informację na temat swoich rozrachunków. Rozrachunki z kontrahentem Moduł obrazujący stan rozrachunków z wybranym kontrahentem. Po lewej stronie wyświetlane są należności i spłaty zobowiązania, a po prawej – zobowiązania i spłaty należności. Klikając na rozrachunek prawym przyciskiem myszy użytkownik może go rozliczyć (przez utworzenie dokumentu, skojarzenie, zbiorczo), sprawdzić historię rozliczenia, podejrzeć dokument źródłowy lub historię księgowania. W drugiej zakładce znajduje się panel rozliczeń, dzięki któremu w łatwy sposób można zlokalizować, jaki dokument rozliczył rozrachunek, w którym dekrecie zostało to ujęte w rejestrze lub jaka wartość pozostała do rozliczenia. W górnej sekcji znajdują się wszystkie rozrachunki z wybranym kontrahentem, a w dolnej wyświetlane są szczegóły dotyczące obecnie zaznaczonego rozrachunku. Rozrachunki wg dokumentów Moduł przedstawia informacje na temat rozrachunków powiązanych z dokumentami handlowymi i finansowymi. Są w nim dostępne wszystkie opcje opisane dla Rozrachunków z kontrahentem, a największą różnicą jest sposób prezentacji rozrachunków. Rozrachunki wg kontrahentów Kolejny z modułów prezentujący rozrachunki. W górnej tabeli znajdują się kontrahenci razem z sumą ich rozrachunków, w dolnej rozrachunki obecnie zaznaczonego kontrahenta. Z modułu można wykonywać operacje na rozrachunkach opisane w przypadku Rozrachunków z kontrahentem. Kompensaty Mimo podobieństw do funkcji rozliczania rozrachunków przez skojarzenie istniejącej już od pierwszych wersji systemu InsERT GT, moduł Kompensaty wykorzystywany jest w innych sytuacjach. Rozliczanie rozrachunków za pomocą modułu Kompensaty odbywa się przy zachowaniu obiegu dokumentów. Po wystawieniu dokument kompensacyjny otrzymuje status propozycji kompensacyjnej. Taka propozycja jest wysyłana do kontrahenta. Jeżeli kontrahent zaakceptuje propozycję, to otrzymuje ona status kompensaty zrealizowanej. W przeciwnym wypadku – kompensaty odrzuconej. Kompensaty zrealizowane można zapisywać na kontach za pomocą dekretacji kontekstowej, która wymaga wcześniejszego stworzenia schematów dekretacji. Podczas tworzenia nowej propozycji kompensaty program wyświetla tylko kontrahentów i rozrachunki, które można ze sobą powiązać. Zestawienia W module znajduje się kilka przydatnych zestawień dotyczących pracy na rozrachunkach. Są to Rozrachunki na dany dzień, Wiekowanie rozrachunków i bardzo ważne zestawienie Analiza spójności ewidencji księgowej z ewidencją rozrachunków. Jednostki prowadzące księgi rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku Nr 1 do ustawy, z wyjątkiem banków i zakładów ubezpieczeń i reasekuracji. Zgodnie z art. 10 ust. 3 RachunkU – w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy, przyjmując zasadę (politykę) rachunkowości, jednostka może stosować KSR wydane przez uprawniony w myśl ustawy KoSR. W przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego, jednostka może stosować MSR. Do dnia dzisiejszego nie został opracowany krajowy standard rachunkowości dotyczący instrumentów finansowych. W związku z tym, do zagadnień z zakresu instrumentów finansowych nieuregulowanych w ustawie ani w rozporządzeniu można stosować MSR: MSR 32 – Instrumenty finansowe – prezentacja; MSR 39 – Instrumenty finansowe – ujmowanie i wycena; MSSF 7 – Instrumentu finansowe – ujawnianie informacji; MSSF 9 – Instrumenty finansowe. Nowelizacje. W efekcie nowelizacji omawianego tu rozp. MF z r. (zob. nowelę z r., Nr 31, poz. 266), jak i ustawy o rachunkowości (zob. nowelę z r., Nr 145, poz. 1535) dostosowano wymogi ustawy i towarzyszącego jej rozporządzenia do wymogów dawnej IV Dyrektywy Rady (obecnie Dyrektywa 2013/34/UE). Zmiany dotyczą głównie zakresu informacji ujawnianych w informacjach i objaśnieniach do sprawozdania finansowego. Główne zasady prezentacji instrumentów finansowych w sprawozdaniach finansowych, jak i wymagany zakres i charakter informacji dodatkowych zaprezentowano poniżej. Bilans Pojęcie instrumentu finansowego. Zgodnie z definicją zawartą w ustawie, instrumentem finansowym jest kontrakt, na podstawie którego u jednej ze stron (zwanej dalej nabywcą kontraktu) powstają aktywa finansowe, a u drugiej (zwanej dalej wystawcą kontraktu lub emitentem) – zobowiązania finansowe albo instrumenty kapitałowe. W bilansach stron kontraktu – instrumentu finansowego prezentuje się to następująco: Strona I kontraktu – nabywca Strona II kontraktu – wystawca lub emitent Prezentacja w bilansie: AKTYWA Prezentacja w bilansie: PASYWA Aktywa finansowe: – aktywa długoterminowe (poz. A, IV, p. 3a lub 3b) – instrumenty kapitałowe (poz. A, p. I, II, V) – aktywa krótkoterminowe, w tym aktywa pieniężne (poz. B III, p. 1a, 1b lub 1c) – zobowiązania finansowe (poz. B, p. II, 1 lub 2, p. III, 2 a, b, c, lub f) W wyniku zawarcia kontraktu, instrumentu finansowego, po stronie nabywcy instrumentu mamy do czynienia z powstaniem aktywu finansowego. Do aktywów finansowych zaliczamy nabyte przez jednostkę udziały, akcje i inne papiery wartościowe potwierdzające prawo jednostki do udziału w majątku emitenta (wymienione pozycje stanowią tzw. instrumenty kapitałowe), a ponadto dłużne papiery wartościowe, kontrakty terminowe i in. oraz aktywa pieniężne (krajowe środki płatnicze, waluty obce i dewizy oraz inne aktywa finansowe). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 RachunkU, aktywa finansowe są zaliczane do inwestycji jednostki. Aktywa finansowe, które są płatne i wymagalne lub przeznaczone do zbycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub od daty ich założenia, wystawienia lub nabycia, zaliczane są do aktywów obrotowych (pozycja Inwestycje krótkoterminowe). Do inwestycji krótkoterminowych w obrębie aktywów obrotowych zaliczane są także zawsze aktywa pieniężne. Pozostałe aktywa finansowe (przeznaczone do zbycia w okresie dłuższym niż 1 rok lub z przeznaczeniem do utrzymania do terminu wykupu dalszego niż 12 miesięcy od dnia bilansowego) stanowią inwestycje długoterminowe w obrębie aktywów trwałych jednostki. Wartość aktywów finansowych i zobowiązań finansowych w bilansie kompensuje się ze sobą i wykazuje w wartości (kwocie) netto, jeżeli jednostka: posiada ważny prawnie tytuł do kompensaty określonych aktywów i zobowiązań finansowych oraz zamierza rozliczyć transakcje w wartości netto poddanych kompensacie składników aktywów i zobowiązań finansowych lub jednocześnie takie składniki aktywów wyłączyć z ksiąg rachunkowych, a zobowiązanie finansowe rozliczyć (§ 36 UznInstrFinR). Aktywa Podział instrumentów finansowych. Na podstawie § 35 UznInstrFinR jednostka sporządzająca sprawozdanie finansowe prezentuje w bilansie instrumenty finansowe w podziale na długoterminowe i krótkoterminowe. W informacji dodatkowej posiadane przez jednostkę instrumenty finansowe należy przyporządkować do jednej z następujących kategorii: aktywa finansowe i zobowiązania finansowe przeznaczone do obrotu; pożyczki udzielone i należności własne; aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności; aktywa finansowe dostępne do sprzedaży. W przypadku zakupu instrumentu finansowego, który posiada wbudowany instrument pochodny, należy instrument pochodny wykazywać w księgach odrębnie od umowy zasadniczej. W bilansie, w pozycjach, do których zakwalifikowano poszczególne aktywa finansowe, wykazuje się także: skutki przeszacowania aktywów finansowych, odpisy aktualizujące ich wartość, jak również związane z tymi aktywami nabyte kupony odsetkowe i przychody odsetkowe. Sposób zakwalifikowania aktywów finansowych do pozycji bilansu przedstawia poniższe zestawienie. Tabela. Kwalifikacja aktywów finansowych do pozycji bilansu, wycinek bilansu Pozycja bilansu Aktywa finansowe będące składnikiem instrumentu finansowego A. Aktywa trwałe IV. Inwestycje długoterminowe 3. Długoterminowe aktywa finansowe a) w jednostkach powiązanych – udziały lub akcje Nabyte udziały i akcje w jednostkach powiązanych, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. – inne papiery wartościowe Papiery wartościowe (oprócz akcji) wyemitowane przez jednostki powiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. ; Obligacje (§ 7 ust. 2 UznInstrFinR) nabyte w zamian za gotówkę, jeśli spełnione są warunki określone w § 11 ust. 2 UznInstrFinR – jednostka zachowała kontrolę nad zbytymi aktywami finansowymi. – udzielone pożyczki i należności własne 1. aktywa finansowe (§ 7 ust. 1 UznInstrFinR) powstałe na skutek wydania bezpośrednio drugiej stronie kontraktu środków pieniężnych, pod warunkiem, że kontrakt jest instrumentem finansowym, tj. spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 1 pkt 23 RachunkU, ponadto 2. inne dłużne instrumenty finansowe (§ 7 ust. 2 UznInstrFinR) niebędące papierami wartościowymi jak obligacje (zob. powyższy punkt „inne papiery wartościowe”) nabyte w zamian za gotówkę, jeśli spełnione są warunki określone w § 11 ust. 2 UznInstrFinR – jednostka zachowała kontrolę nad zbytymi aktywami finansowymi – aktywa przeznaczone są do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. – inne długoterminowe aktywa finansowe Pozostałe aktywa finansowe (oprócz udziałów i papierów wartościowych), których wystawcami są jednostki powiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego – w podziale na aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności i aktywa finansowe dostępne do sprzedaży. b) w pozostałych jednostkach – udziały lub akcje Nabyte udziały i akcje w jednostkach niepowiązanych, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. – inne papiery wartościowe Papiery wartościowe (oprócz akcji) wyemitowane przez jednostki niepowiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego, np. obligacje obce. – udzielone pożyczki 1. Aktywa finansowe (§ 7 ust. 1 UznInstrFinR) powstałe na skutek wydania bezpośrednio drugiej stronie kontraktu środków pieniężnych, pod warunkiem, że kontrakt jest instrumentem finansowym, tj. spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 1 pkt 23 RachunkU, ponadto 2. obligacje i inne dłużne instrumenty finansowe (§ 7 ust. 2 UznInstrFinR) nabyte w zamian za gotówkę, jeśli spełnione są warunki określone w § 11 ust. 2 UznInstrFinR dotyczące zachowania kontroli przez jednostkę zbywającą nad zbytymi aktywami finansowymi, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. – inne długoterminowe aktywa finansowe Pozostałe aktywa finansowe (oprócz udziałów i papierów wartościowych), których wystawcami są jednostki niepowiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego – w podziale na aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności i aktywa finansowe dostępne do sprzedaży. B. Aktywa obrotowe III. Inwestycje krótkoterminowe 1. Krótkoterminowe aktywa finansowe a) w jednostkach powiązanych – udziały lub akcje Nabyte udziały i akcje w jednostkach powiązanych, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. – inne papiery wartościowe Papiery wartościowe (oprócz akcji) wyemitowane przez jednostki powiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego, np. obligacje. – udzielone pożyczki i należności własne 1. Aktywa finansowe (§ 7 ust. 1 UznInstrFinR) powstałe na skutek wydania bezpośrednio drugiej stronie kontraktu środków pieniężnych, pod warunkiem, że kontrakt jest instrumentem finansowym, tj. spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 1 pkt 23 RachunkU, ponadto 2. inne niż papiery wartościowe (zob. „inne papiery wartościowe” – powyżej) dłużne instrumenty finansowe (§ 7 ust. 2 UznInstrFinR) nabyte w zamian za gotówkę, jeśli spełnione są warunki określone w § 11 ust. 2 UznInstrFinR dotyczące zachowania kontroli przez jednostkę zbywającą nad zbytymi aktywami finansowymi, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. Jeżeli udzielone pożyczki i należności własne przeznaczone są do sprzedaży w krótkim terminie, to należy je zaliczyć do aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu. – inne krótkoterminowe aktywa finansowe Pozostałe aktywa finansowe (oprócz udziałów i papierów wartościowych), których wystawcami są jednostki powiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego – w tym instrumenty pierwotne, pochodne i złożone. Tu należałoby uwzględnić podział na aktywa finansowe przeznaczone do obrotu, do których zaliczane będą instrumenty pochodne o dodatniej wartości godziwej, aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności, jeżeli termin ten nie przekracza 12 miesięcy od dnia bilansowego, aktywa finansowe dostępne do sprzedaży. b) w pozostałych jednostkach – udziały lub akcje Nabyte udziały i akcje w jednostkach niepowiązanych, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. – inne papiery wartościowe Papiery wartościowe (oprócz akcji) wyemitowane przez jednostki niepowiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego, np. obligacje. – udzielone pożyczki i należności własne 1. Aktywa finansowe (§ 7 ust. 1 UznInstrFinR) powstałe na skutek wydania bezpośrednio drugiej stronie kontraktu środków pieniężnych, pod warunkiem, że kontrakt jest instrumentem finansowym, tj. spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 1 pkt 23 RachunkU, ponadto 2. Inne niż papiery wartościowe (patrz „inne papiery wartościowe” – powyżej) dłużne instrumenty finansowe (§ 7 ust. 2 UznInstrFinR) nabyte w zamian za gotówkę, jeśli spełnione są warunki określone w § 11 ust. 2 UznInstrFinR dotyczące zachowania kontroli przez jednostkę zbywającą nad zbytymi aktywami finansowymi przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. Jeżeli udzielone pożyczki i należności własne przeznaczone są do sprzedaży w krótkim terminie, to należy je zaliczyć do aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu. – inne krótkoterminowe aktywa finansowe Pozostałe aktywa finansowe (oprócz udziałów i papierów wartościowych), których wystawcami są jednostki niepowiązane, przeznaczone do utrzymywania przez okres poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego – w tym instrumenty pierwotne, pochodne i złożone. Tu należałoby uwzględnić podział na aktywa finansowe przeznaczone do obrotu, do których zaliczane będą instrumenty pochodne, aktywa finansowe utrzymywane do terminu wymagalności, o ile termin ten nie przekracza 12 miesięcy od dnia bilansowego, aktywa finansowe dostępne do sprzedaży. c) środki pieniężne i aktywa pieniężne – środki pieniężne w kasie i na rachunkach Waluta polska, waluty obce, dewizy. – inne aktywa pieniężne Inne aktywa finansowe (bony skarbowe, bony pieniężne NBP), jeżeli są płatne lub wymagalne w ciągu 3 miesięcy od dnia ich otrzymania, nabycia lub założenia lokaty, w tym w szczególności naliczone odsetki od aktywów finansowych. Źródło: opracowanie własne Pasywa Składniki instrumentu finansowego. W wyniku zawarcia kontraktu – instrumentu finansowego – po stronie wystawcy kontraktu mamy do czynienia z powstaniem instrumentu kapitałowego lub zobowiązania finansowego. Składniki instrumentu finansowego, zgodnie z art. 35a RachunkU, należy zakwalifikować następująco: instrumenty kapitałowe – do kapitałów (funduszy) własnych (część A pasywów); zobowiązania finansowe – do zobowiązań krótkoterminowych lub długoterminowych, w zależności od terminu wymagalności (część B pasywów). Instrumenty kapitałowe i zobowiązania finansowe. Do instrumentów kapitałowych zaliczane są te instrumenty finansowe, na podstawie których nabywca uzyskuje prawo do majątku emitenta pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli (udziały, akcje itp.). Do instrumentów kapitałowych zalicza się także zobowiązanie jednostki do wyemitowania lub dostarczenia własnych instrumentów kapitałowych, np. opcje na akcje własne, warranty na akcje własne itp. Jako instrumenty kapitałowe winne być też wykazane obligacje zamienne na akcje – w części stanowiącej opcję konwersji obligacji na akcje emitenta. Instrument kapitałowy ma za zadanie udokumentować udział w aktywach jednostki. Natomiast zobowiązanie finansowe, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 27 RachunkU, to zobowiązanie jednostki do wydania aktywów finansowych albo do wymiany instrumentu finansowego z inną jednostką na niekorzystnych warunkach. W MSR 32, w części dotyczącej prezentacji, zwrócono uwagę na fakt, iż najważniejszym kryterium klasyfikacji instrumentu finansowego do zobowiązań bądź instrumentów kapitałowych jest treść ekonomiczna instrumentu finansowego, a nie jego forma prawna. Na ogół treść ekonomiczna i forma prawna instrumentu finansowego są spójne. Niemniej jednak, w przypadkach kontrowersyjnych kwalifikacja instrumentu finansowego powinna nastąpić zgodnie z jego treścią ekonomiczną w momencie początkowego ujęcia. Ta kwalifikacja powinna obowiązywać przez kolejne okresy sprawozdawcze, aż do usunięcia instrumentu finansowego z bilansu jednostki. Akcje uprzywilejowane mogą być ujmowane zarówno jako instrumenty kapitałowe, jak i zobowiązania finansowe. Akcje uprzywilejowane powinny być ujmowane jako zobowiązanie finansowe, gdy: akcja uprzywilejowana nakłada na wystawcę obowiązek lub daje możliwość jej posiadaczowi domagania się wykupu za ustaloną lub możliwą do ustalenia kwotę, w ustalonym lub możliwym do ustalenia terminie, lub zapewnia analogiczne prawa pośrednio poprzez inne warunki uprzywilejowania, np. daje prawo posiadaczowi do przyspieszonej dywidendy, co spowoduje, iż w dającej się przewidzieć przyszłości stosunek dywidendy do rynkowej ceny akcji będzie tak wysoki, iż zmusi to wystawcę do wykupu akcji, lub jeśli akcja daje możliwość domagania się wykupu w przypadku wystąpienia w przyszłości bardzo prawdopodobnego zdarzenia. Najważniejszym kryterium jest tutaj to, czy posiadacz instrumentu kapitałowego faktycznie jest narażony na ryzyko typowe związane z instrumentami kapitałowymi, czyli ryzyko upadłości tejże jednostki, ryzyko niezrealizowania określonych rezultatów itp. Jeżeli natomiast w wyniku różnego typu posiadanych opcji sprzedaży instrumentów kapitałowych ryzyko to jest zmodyfikowane/ograniczone, wówczas zachodzi prawdopodobieństwo, że instrument jest zobowiązaniem, a nie kapitałem z punktu widzenia jego emitenta. Szczegółowe wytyczne w tym zakresie zawiera MSR 32. Zgodnie z MSR 32, w przypadku złożonych instrumentów finansowych, które mają w sobie jednocześnie elementy o charakterze zobowiązania i o charakterze kapitału, wystawca instrumentu powinien wyodrębnić i zaprezentować oddzielnie elementy zobowiązaniowe i elementy kapitałowe instrumentu finansowego. Obligacja zamienna na akcje wystawcy. W przypadku obligacji zamiennej na akcje wystawcy, wystawca powinien wyodrębnić i zaprezentować oddzielnie zobowiązanie finansowe obligujące do wydania środków pieniężnych lub innych aktywów finansowych i oddzielnie zaprezentować instrument kapitałowy będący opcją kupna przez określony czas, dającą posiadaczowi prawo zamiany na akcje zwykłe wystawcy – zob. MSR 32 pkt 32. Tab. Prezentacja instrumentów finansowych w bilansie Pozycja bilansu Instrumenty finansowe A. Kapitał (fundusz) własny I. Kapitał (fundusz) podstawowy 1. Udziały lub akcje emitentów nabyte przez inne jednostki, niekiedy akcje uprzywilejowane. 2. Prawa do akcji uprawniające do otrzymania akcji nowej emisji, warranty na akcje, kwity depozytowe, opcje subskrypcji lub zakupu akcji zwykłych nabyte przez inne jednostki na akcje emitenta (art. 3 ust. 1 pkt 26 RachunkU). B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania II. Zobowiązania długoterminowe 1. Wobec jednostek powiązanych Ustawodawca w załączniku Nr 1 do ustawy nie nakazuje wyodrębniania poszczególnych elementów zobowiązań wobec jednostek powiązanych, wobec czego w pozycji tej należy wykazywać wszystkie długoterminowe zobowiązania finansowe wobec jednostek powiązanych. 2. Wobec pozostałych jednostek a) kredyty i pożyczki Pożyczki i kredyty do spłacenia, powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego, odsetki od tych pożyczek i kredytów naliczone do spłacenia. b) z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych Zobowiązania z tytułu dłużnych wyemitowanych papierów wartościowych. c) inne zobowiązania finansowe Zobowiązania o terminie zapadalności powyżej 12 miesięcy od dnia bilansowego z tytułu kontraktów, których przedmiotem są towary (jeżeli w wyniku kontraktu nastąpi wyłącznie rozliczenie pieniężne, bez fizycznej dostawy), instrumenty pochodne o ujemnej wartości godziwej, niektóre akcje uprzywilejowane niemające charakteru instrumentów kapitałowych. III. Zobowiązania krótkoterminowe 1. Wobec jednostek powiązanych a) inne Ustawodawca w załączniku Nr 1 do ustawy nie nakazuje wyodrębniania poszczególnych elementów zobowiązań wobec jednostek powiązanych, wobec czego w pozycji tej należy wykazywać wszystkie krótkoterminowe zobowiązania finansowe wobec jednostek powiązanych. 2. Wobec pozostałych jednostek a) kredyty i pożyczki Pożyczki i kredyty do spłacenia, poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego, odsetki od tych pożyczek i kredytów naliczone do spłacenia. b) z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych Zobowiązania z tytułu wyemitowanych dłużnych instrumentów finansowych o terminie wymagalności krótszym niż 12 miesięcy. c) inne zobowiązania finansowe Zobowiązania z tytułu kontraktów, których przedmiotem są towary (jeżeli w wyniku kontraktu nastąpi wyłącznie rozliczenie pieniężne, bez fizycznej dostawy), instrumenty pochodne o ujemnej wartości godziwej, niektóre akcje uprzywilejowane niemające charakteru instrumentów kapitałowych o terminie wymagalności poniżej 12 miesięcy od dnia bilansowego. Uwaga: niniejszy artykuł stanowi fragment książki dr. Andre Helina „Ustawa o Rachunkowości. Komentarz. Wydanie 6”, 2014 r. Ministerstwo Finansów Co robimy Dług publiczny Sprawozdania Rb-Z Rb-N Sprawozdania Rb-Z, Rb-N oraz Rb-UZ są sporządzane na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie sprawozdań jednostek sektora finansów publicznych w zakresie operacji finansowych, które ma swą podstawę prawną w art. 41 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Rozporządzenie określa rodzaje sprawozdań dotyczące długu publicznego, poręczeń oraz gwarancji, należności, wybranych aktywów finansowych oraz danych uzupełniających w zakresie niektórych tytułów dłużnych. Zarówno sprawozdania dotyczące długu publicznego (Rb-Z), jak sprawozdania dotyczące należności oraz wybranych aktywów finansowych (Rb-N) są sporządzane kwartalnie w formie elektronicznej. Natomiast sprawozdanie Rb-UZ obejmują dane za rok budżetowy. Ponadto, w celu prawidłowego sporządzenia przez dysponentów części środków budżetowych np. przez wojewodę sprawozdań Rb-N i Rb-Z, jednostki otrzymujące dotacje na zadania zlecone są zobowiązane do sporządzania sprawozdań Rb- ZN w zakresie należności i zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu wykonywanych przez nie zadań zleconych. Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych dane otrzymywane na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny umożliwiać podawanie do wiadomości publicznej relacji długu publicznego oraz długu Skarbu Państwa do produktu krajowego brutto oraz kwotę niewymagalnych zobowiązań z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji przez jednostki sektora finansów publicznych. Treść powyższego rozporządzenia oraz zmiany jakie ono wprowadza w stosunku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 2010 r. w sprawie sprawozdań jednostek sektora finansów publicznych w zakresie operacji finansowych znajdują się w sekcji Akty prawne. {"register":{"columns":[]}} Funkcja Operacje handlowe | Dokumenty finansowe służy do zarządzania dokumentami finansowymi. Służą one do rejestracji wpływów i wypływów środków pieniężnych w firmie. Operacje finansowe można podzielić na cztery grupy: Operacje kasowe. Rejestrują wpłaty i wypłaty gotówkowe z kasy firmy, tworząc w ten sposób raport kasowy związany z określoną kasą. Każdy dokument kasowy musi być przypisany do jednej z kas i numerowany kolejno w ramach tej kasy. W firmie może istnieć więcej niż jedna kasa, lecz każdy pracownik firmy, który wystawia (bezpośrednio lub pośrednio) dokumenty kasowe, ma wskazaną domyślną kasę, w której generuje dokumenty (może zmienić kasę, o ile Administrator przyznał mu odpowiednie uprawnienia). Operacje kasowe zapisywane są za pomocą kwitów kasowych KP (Kasa Przyjmie) i KW (Kasa Wypłaci). Operacje bankowe. Rejestrują wypływ i wypływ środków pieniężnych na rachunkach bankowych firmy. Każdy dokument bankowy musi być przypisany do jednego z rachunków i numerowany kolejno w ramach tego rachunku. Operacje bankowe zapisywane są za pomocą dokumentów przelewu: przelewy własne i obce, oraz dokumentów bankowych wpłat i wypłat gotówkowych. Kompensaty. Jest to szczególny rodzaj dokumentu finansowego służący do wzajemnego kompensowania zobowiązań i należności pochodzących faktur zakupu i sprzedaży lub wpływów i wypływów finansowych. Szczególnym przypadkiem kompensaty jest rozliczenie zaliczki, czyli kompensata dodatnich i ujemnych należności albo zobowiązań. Operacja taka umożliwia wzajemne skojarzenie faktury oraz zaliczki zarejestrowanej w rozrachunkach. Saldo (suma) tego typu dokumentu jest zawsze równa zeru, gdyż równoważy on kwotę zobowiązań i należności. Pozycje kompensaty zawierają historię kompensowanych ze sobą rozrachunków. Kompensata powstaje w wyniku skojarzenia zobowiązań i należności w rozrachunkach. W oknie dokumentów finansowych można ją wyłącznie podejrzeć lub skasować w całości. Inne operacje. Obsługują wszystkie pozostałe typy operacji (np. „zapłata w naturze — barter”). Drugim, istotnym kryterium podziału dokumentów finansowych jest kierunek ruchu środków finansowych: Wpływ środków finansowych, zapisywany jest dokumentami: KP, przelew obcy, wpłata gotówkowa na rachunek. Wypływ środków finansowych, zapisywany jest dokumentami: KW, przelew własny, wypłata gotówkowa z rachunku. Kompensata nie należy do żadnej z powyższych grup, gdyż nie powoduje żadnego przepływu środków finansowych. W WAPRO Mag dokumenty finansowe są generowane automatycznie przy okazji prowadzenia rozliczeń z kontrahentami i są powiązane z konkretnymi dokumentami handlowymi (faktury, rachunki). Natomiast ta część operacji finansowych, która nie jest bezpośrednio związana z handlem (np. opłaty za telefon), może być rejestrowana ręcznie w menu Operacje handlowe | Dokumenty finansowe. Rejestrując nowy dokument finansowy użytkownik powinien określić czy ma on rozliczać jakiś istniejący rozrachunek, czy otwierać nowy zapis rozrachunku (zaliczkę) — do której później przypisane zostaną dokumenty handlowe, czy też ta pozycja nie jest w żaden sposób powiązana z rozrachunkami. Jeżeli dokument finansowy jest powiązany z rozrachunkami, to każda jego pozycja jest skojarzona z jednym konkretnym rozrachunkiem i jest opisana jego nazwą. W dokumencie musi powstać tyle pozycji, ile rozrachunków zamierzamy powiązać z dokumentem. W momencie wyboru opcji rozliczania istniejącego rozrachunku istnieje możliwość wyboru spośród istniejących zapisów w rozrachunkach i wykonania rozliczenia. Jeśli natomiast wybrano opcję rejestracja zaliczki (tworzenie nowego rozrachunku) powstaje zupełnie nowy zapis w rozrachunkach, nie obarczony żadnym terminem wymagalności (termin i sposób płatności). Obsługa rejestru dokumentów finansowych odbywa się w zwykły sposób, analogicznie jak dokumentów magazynowych. Dostępne są wszystkie standardowe operacje, tzn. wystawianie, przeglądanie, modyfikacja, drukowanie i usuwanie. Zmiana rachunków bankowych w dokumentach finansowych jest wykonalna, o ile numeracja rachunków jest ustawiona jako niezależna, natomiast zmana kasy — o ile numeracja jest niezależna względem kas. Ponadto dostępna jest — poprzez podręczne menu kontekstowe, wywoływane prawym klawiszem myszy — funkcja Eksport do Excela. Zasadniczo umożliwia zapisywanie treści rejestru dokumentów finansowych w pliku tekstowym, akceptowanym przez arkusz kalkulacyjny Microsoft Excel. Uruchomienie funkcji w trybie podglądu konkretnego dokumentu pozwala wyeksportować jego specyfikację. Więcej informacji na temat działania modułu eksportu danych można znaleźć w rozdziale „Obsługa programu. Eksport zawartości kartoteki / rejestru do Excela”.Podręczne menu kontekstowe i Okno operacji dodatkowych Podobnie jak w większości rejestrów i kartotek WAPRO Mag, w rejestrze dokumentów finansowych dostępne są: Podręczne menu kontekstowe, uruchamiane przez kliknięcie prawym klawiszem myszy w dowolnym miejscu na obszarze listy dokumentów. Poza standardowym zestawem poleceń (zob. opis w rozdziale „Obsługa programu. Kartoteki i rejestry. Podręczne menu kontekstowe i Okno operacji dodatkowych”) można stąd uruchomić funkcję: Generowania Raportu kasowego lub Wyciągu bankowego. Okno operacji dodatkowych, otwierane klawiszem [Ctrl+O] — Operacje, lub przez Podręczne menu kontekstowe, aktywowane myszką. Zawiera następujące funkcje: Dostęp do pól dodatkowych. Grupową zmianę pól dodatkowych. Blokowanie i odblokowanie dokumentu. Elektroniczne polecenie przelewu. Opisu działania wymienionych funkcji proszę szukać w innych rozdziałach niniejszej instrukcji, np. o posługiwaniu się polami dodatkowymi — w rozdziale „Funkcje menu Administrator. Definicje. Pola dodatkowe”.Formatka dokumentu finansowego Nagłówek dokumentu finansowego opisują następujące pola: Typ dokumentu. Wybiera się go z listy: KP, KW, polecenie przelew. Numer. Może być generowany automatycznie, lub wprowadzany ręcznie. Proszę zapoznać się z opisem kartoteki typów dokumentów i konfiguracji programu. Data wystawienia. Program proponuje bieżącą (z możliwością zmiany). Płatnik. Wyboru płatnika dokonuje się z jednej z kartotek: kontrahentów, pracowników, urzędów. Tytułem. Pole tekstowe przeznaczone na krótki słowny opis operacji. Wypełnianie pola jest wymagane przez program. Może być wpisywany ręcznie lub słownikowany. Kasa (tylko dokumenty kasowe). Wyboru nazwy kasy dokonuje się z prezentowanej listy (w programie musi być co najmniej jedna kasa). Rachunek (tylko dokumenty bankowe). Numer rachunku wybierany jest z listy banków zapisanych w kartotekach programu. Numer wyciągu bankowego (tylko dokumenty bankowe). W przypadku operacji bankowych użytkownik proszony jest o wypełnienie dodatkowych pól Nazwa banku i Numer rachunku, znajdujących się na zakładce Szczegóły przelewu. Kod operacji. Dodatkowy kod możliwy do wykorzystania podczas definiowania schematów księgowania jako jedno z kryteriów księgowania dokumentów finansowych. W zakładce Inne informacje znajduje się pole: Pracownik. Program może przechowywać wraz z dokumentem informację o osobie jego wystawcy. Nazwisko wybiera się z kartoteki pracowników (kartoteka pracowników jest wspólna dla wszystkich aplikacji WAPRO ERP). Jeżeli w kartotece pracowników powiązano nazwiska pracowników z konkretnymi użytkownikami systemu WAPRO Mag, to program automatycznie wypełni tę rubrykę, kierując się tym, kto jest aktualnie zalogowany do WAPRO Mag (użytkownik aktywny). Cechowanie dokumentów nazwiskiem wystawcy wykorzystuje się w niektórych raportach, np. Obroty pracowników. Uwagi. Uwagi dokumentu finansowego, mogą być wpisywane ręcznie lub słownikowane. Specyfikację dokumentu finansowego tworzy się w zakładce Pozycje. Przy każdym wpisie należy podać: Kwotę operacji. Opis słowny operacji. Wpływ operacji na stan rozrachunków. Do wyboru są: Rozlicz rozrachunki. Po otwarciu rejestru rozrachunków należy wskazać na liście pozycję, której dotyczy operacja finansowa. Generuj zapis w rozrachunkach (Zaliczka). Operacja finansowa będzie zapisana jako zaliczka na poczet przyszłych rozliczeń. Brak zapisu w rozrachunkach. Ten sposób zapisu nie wiąże w żaden sposób operacji finansowej ze stanem rozrachunków. Jeden dokument finansowy może zawierać wiele wpisów. Zazwyczaj jednak dokument związany jest z konkretną operacją i zawiera tylko jedną kasowe Jak już wspomniano w rozdziale „Dokumenty finansowe” operacje kasowe (wpłaty i wypłaty gotówkowe z kasy firmy) zapisywane są za pomocą kwitów kasowych KP i KW. W firmie może być wiele niezależnych kas, a każdy dokument kasowy musi być przypisany do jednej z nich. Również każdy pracownik obowiązkowo ma przydzieloną kasę, w której generuje dokumenty. Do okresowego kontrolowania stanu kasy, tj. salda początkowego, sumy wpływów i wypływów gotówki (obliczanych na podstawie analizy kwitów kasowych KP i KW), oraz wynikającego z tych wartości salda końcowego służą raporty kasowe. Dokumenty finansowe włączone do któregoś raportu kasowego są od tego momentu zablokowane do edycji — nie można ich poprawiać, ani kasować, a jedynie przeglądać i drukować. Wyklucza to wprowadzanie zmian do dokumentów już po utworzeniu raportu. Takie dokumenty są w rejestrze oznaczone ikoną kartki przekreślonej czerwoną kreską (druga kolumna). Zachowano jednak możliwość cofnięcia ostatnio wykonanego raportu, następuje wówczas przywrócenie możliwości edycji składających się na ten raport dokumentów. Dokument raportu kasowego jest generowany dla każdej kasy w programie oddzielnie z rozbiciem na waluty analogicznie jest w przypadku raportów bankowych. Na „specjalne okazje” dodano funkcję cofania znacznika fiskalizacji dokumentu finansowego. Operacja — dostępna tylko dla Administratora systemu — wywoływana jest skrótem klawiszowym [Ctrl+Shift+F], może dotyczyć jednego (podświetlonego), lub grupy zaznaczonych dokumentów (operacje grupowe). Zalecana jest szczególna ostrożność w używaniu tej funkcji. Funkcja działa jak przełącznik — kolejne wywołania na zmianę ustawiają i kasują znacznik fiskalizacji. Moment utworzenia kolejnego raportu oraz okres, którego raport ma dotyczyć (czyli zakres dat wystawienia kwitów kasowych) wybiera użytkownik. Program kontroluje ciągłość zestawień — nie jest więc możliwe pozostawienie „dziury” (grupy dokumentów nie włączonych do żadnego raportu). W praktyce oznacza to, że użytkownik określa jedynie datę kończącą raport, zaś data początkowa wynika z poprzedniego raportu. W programie WAPRO Mag uruchomienie funkcji generowania raportów kasowych i wyciągów bankowych (symbolicznie opisanych: RK/WB na przycisku ekranowym) inicjuje się naciskając klawisz [Ctrl+R] przy wyświetlonym rejestrze dokumentów finansowych. Prezentowane jest wówczas okno zatytułowane Raporty finansowe. Nazwę kasy, której dotyczą raporty wybiera się z rozwijalnej listy w zwykły sposób (pole Wybierz kasę). Poniżej okno podzielone jest na dwie części: Z lewej strony prezentowana jest chronologiczna lista raportów w wybranej kasie. Raporty kasowe są numerowane, tak jak inne dokumenty. Przy każdym raporcie podawane są: data jego utworzenia oraz zakres dat wystawienia dokumentów finansowych włączonych do raportu. Dla wskazanego (podświetlonego) na liście raportu wyświetlana jest lista składających się nań dokumentów (w okienku z prawej strony). Oprócz sygnatury podawana jest data wystawienia kwitu kasowego oraz kwota wpływu bądź wypływu gotówki. Powyżej listy dokumentów finansowych wyświetlane jest podsumowane wskazanego raportu: saldo początkowe i końcowe oraz sumaryczna kwota wpływów i wypływów. W oknie Raporty finansowe dostępne są następujące operacje: Tworzenie nowego raportu kasowego, inicjowane klawiszem [Insert]. Przeglądanie nagłówka raportu, klawisz [Shift+F2] lub [F2]. Wyświetlane jest okienko analogiczne jak przy tworzeniu raportu, lecz bez możliwości edycji. Drukowanie raportu, klawisz [Ctrl+D]. Anulowanie ostatniego raportu, klawisz [Delete]. Przy próbie usunięcia wcześniejszego raportu program poinformuje, że operacja jest niedozwolona. Przy tworzeniu nowego raportu należy wypełnić następujące pola: Numer. Raporty kasowe numerowane są przez program. Sposób i format numeru ustawia się korzystając z funkcji Kartoteki | Kartoteki finansowe | Kasy, zakładka Numeracja. Data utworzenia raportu. Program proponuje bieżącą. Data od oraz Data do. Wyznaczają zakres dat wystawienia kwitów kasowych, które mają znaleźć się w raporcie. Proszę zapoznać się z uwagami na wstępie rozdziału „Raporty kasowe”. Waluta. Program pozwala rozbijać raporty kasowe/bankowe na poszczególne waluty. Saldo otwarcia. Przy pierwszym raporcie podawane przez użytkownika, w kolejnych jest równe saldu końcowemu poprzedniego raportu. Wpłaty. Pole obliczane przez program. Wpłaty. Pole obliczane przez program. Saldo zamknięcia. Pole obliczane przez program. Saldo zamknięcia nie może być ujemne! Sprawdzanie bieżącego stanu kasy W wersji WAPRO Mag użytkownicy otrzymali nową funkcję pozwalającą sprawdzić bieżący stan w kasie. Saldo obliczane jest na podstawie różnicy wpłat i wypłat do bieżącej kasy użytkownika. Jeśli użytkownik posiada zatwierdzone raporty kasowe, uwzględniane są one w obliczeniach. Funkcja dostępna jest w oknie Dokumentów finansowych na oknie SUMA w drugiej zakładce. Dane prezentowane są w rozbiciu na waluty, w kolumnie „Data od” prezentowana jest data ostatniego raportu kasowego. DOKUMENTY KSIĘGOWENota księgowaNota księgowa to dokument, który może być używany do dokumentacji zdarzeń, dla których nie przewidziano innego sposobu dokumentacji. Noty księgowe używane są w sytuacjach, kiedy należy udokumentować transakcje niepodlegające opodatkowaniu VAT. Na podstawie noty księgowej nie mogą być dokumentowane transakcje dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których należy stosować faktury lub DO USWyjaśnienie w sprawie wykazania w deklaracji usług wykonanych przed wybraniem zwolnienia podmiotowego z VATMoże się zdarzyć, że przed wyborem podmiotowego zwolnienia z VAT dokonane zostaną czynności, dla których obowiązek podatkowy powstanie w trakcie korzystania ze zwolnienia z VAT. Sprawdź, jak wówczas można postąpić, zobacz przykładowy wzór wyjaśnienia, do złożonej deklaracji osoby upoważnionej do reprezentowania podatnika w trakcie kontroli podatkowejPodatnicy, płatnicy, inkasenci oraz następcy prawni mogą, w formie pisemnej, wyznaczyć osobę fizyczną, która będzie upoważniona do ich reprezentowania w zakresie kontroli podatkowej, oraz zgłosić tę osobę naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym, wójtowi, burmistrzowi (prezydentowi miasta). Sprawdź wzór takiego o zaniechanie ustalania zobowiązania podatkowegoOrgan podatkowy, na wniosek podatnika, może zwolnić płatnika z obowiązku pobrania podatku, jeżeli pobranie podatku zagraża ważnym interesom podatnika, a w szczególności jego egzystencji, lub podatnik uprawdopodobni, że pobrany podatek byłby niewspółmiernie wysoki w stosunku do podatku należnego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy. Jak powinien wyglądać taki wniosek? Zobacz wzór.

zestawienie należności i zobowiązań druk