Die als Begleittiere gezüchteten Shih Tzus sind sanfte Haushunde, die eine starke Bindung zu ihren Besitzern aufbauen. Statt eines Palastes brauchen sie eigentlich nur ein liebevolles Zuhause. Offizieller Name: Shih Tzu. Weitere Namen: Shittsu, Tibetan Lion Dog, Chinese Lion Dog, Chrysanthemum. Herkunft: Tibet/China. Een vrolijke aristocraat met een eigen willetje. Shih tzu worden door veel baasjes vooral gewaardeerd vanwege hun zachtaardige, vriendelijke karakter. Shih tzu kunnen echte schoothondjes zijn. Daardoor hebben ze het imago van een hondje voor oude dametjes, maar dat is eigenlijk een cliché. Shih Tzu. De Shih Tzu is een gedrongen hondje met een lange vacht die allerlei kleuren kan hebben (zie de rasstandaard voor meer informatie). Hij heeft een vrij aparte manier van lopen, met zijn staart over zijn rug. Een volwassen Shih Tzu is niet hoger dan 27cm en weegt idealiter 4,5-7,5kg. Shih tzu. De shih tzu is een gedrongen hondje met een lange vacht die allerlei kleuren kan hebben (zie de rasstandaard voor meer informatie). Hij heeft een vrij aparte manier van lopen, met zijn staart over zijn rug. Een volwassen shih tzu is niet hoger dan 27 cm en weegt idealiter 4,5-7,5 kg. Meski kecil, anjing Shih Tzu tetap harus diberikan latihan. Ras anjing ini relatif pintar, tetapi juga memiliki sedikit sifat keras kepala. Shih Tzu memiliki tingkat energi sedang dan membutuhkan latihan rutin. Jalan-jalan harian dan aktivitas menyenangkan seperti permainan dapat membantu Shih Tzu tetap terstimulasi secara mental dan fisik. Vay Tiền Nhanh Ggads. Opis ogólny Shih tzu to długowłosy, dobrze zbudowany, mały pies o różnorakim umaszczeniu (więcej szczegółów dostępnych we wzorcu rasy). Poruszają się z butną manierą, z ogonem podniesionym nad grzbietem. Dorosłe shih tzu nie są wyższe niż 27 cm, a ich waga waha się od 4,5 do kg. Pochodzenie Uważa się, że rasa shih tzu pochodzi z Tybetu, gdzie żyły one w świątyniach i okazjonalnie były dawane jako prezent Cesarzowi Chin. W Chinach psy skrzyżowano z pekińczykiem i tak powstała rasa znana dzisiaj. Do Wielkiej Brytanii trafiły po roku 1912, ale rasa został uznana dopiero w 1949 roku. W Ameryce stało się to dopiero w latach 60-ych XX wieku. Charakter Shih tzu to kochający, radosny i inteligentny pies. Rasa cechuje się niezależnoscią i rezerwą w stosunku do obcych. Lubią się uczyć i dają radość, choć potrafią być uparte. Czasem ma się wrażenie, że niektóre zadania je przerastają. Cierpliwość i konsekwencja zrobi z nich posłuszne psy. Zdrowie Jak wiele innych ras, shih tsu mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz zwichnięcie rzepki. Mają również skłonność do infekcji uszu, wypadania dysku i problemów oddechowych. Ruch Shih tsu potrzebują ruchu, ale będą równie szczęśliwe bawiąc się w domu. Zadowolą się krótkim spacerem, wolą 20 minutową przechadzkę niż godzinną wyprawę. Żywienie Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie. Pielęgnacja Shih tzu mają długą, miekką i gęstą sierść ze sporą ilością podszerstka i aby sierść była w dobrej kondycji należy czesać je codziennie. Od czasu do czasu należy je kąpać, czasem nawet raz w tygodniu - potem muszą być dokładnie wysuszone. Włosy rosną ku górze, od grzbietu nosa i zaleca się wiązać je w kucyk. Równie ważne jest mycie pyszczka, gdyż resztki pokarmu mogą utknąć we włosach. Zbyt długą sierść przycinamy - najlepiej poradzić się psiego fryzjera lub hodowcy. #18 Najpopularniejsze rasy psów na Wamiz shih tzu Najważniejsze informacje o Shih tzu Pochodzenie i historia Rasa shih tzu pochodzi z Tybetu, prawdopodobnie ze skrzyżowania pekińczyka i lhasa apso. Najbardziej jednak rozwinęła się w Chinach, dokąd trafiła jako prezent darowany przez buddyjskich mnichów cesarzowej. Według podań na jej dworze mieszkało aż 200 piesków. Po śmierci cesarzowej zwierzęta rozprzestrzeniły się na pozostałą cześć kraju. Do Europy trafiły około 1930 roku, pierwotnie do Anglii. Klasyfikacja FCI Grupa FCI Grupa 9 - Psy ozdobne i do towarzystwa Sekcja Sekcja 5 : psy tybetańskie Wygląd Wysokość w kłębie Shih tzu Suka : pomiędzy 20 i 25 cm Pies : pomiędzy 22 i 27 cm Shih tzu waga Suka : pomiędzy 4 i 8 kg Pies : pomiędzy 4 i 8 kg Maść Dopuszczalne są wszystkie kolory. U psów łaciatych bardzo pożądana biała strzałka na czole i biała końcówka ogona. Rodzaj szaty Shit tzu ma piękną, długą i obfitą sierść z dużą ilością podszerstka. Powinna być prosta lub lekko falista, ale nie kędzierzawa. Kolor oczu Tę rasę cechuje ciemny kolor oczu. Brązowe Opis Shih Tzu to mały, dumny pies o dość wydłużonym, ale zwartym i energicznym ciele. Głowa jest szeroka, okrągła, z włosami opadającymi na oczy, brodą i wąsami. Włosy z nosa skierowane są ku górze i formują się w charakterystyczny kształt chryzantemy. Kufa jest kwadratowa, krótka, ale nie pomarszczona. Oczy shih tzu są duże, ciemne i okrągłe, ale nie wystające. Uszy są duże, opadające, pokryte włosami, które łączą się z włosami na ciele. Kończyny są krótkie, mocne i muskularne. Puszysty ogon jest osadzony wysoko i wesoło zawinięty. Shih tzu - ze względu na wygląd - często określany jest jako lwi pies. Choć do potężnego lwa mu brakuje, rzeczywiście robi on duże wrażenie! Ciekawostki Nazwa shih tzu oznacza dosłownie „psi lew” - często też określany jest jako "lwi pies". Innym często występującym tłumaczeniem nazwy shih tzu jest „pies – chryzantema”, które nawiązuje do wyglądu głowy psa. Dawniej wierzono, że psy shih tzu odstraszały złe duchy. Shih tzu mogą żyć nawet 20 lat. Wielkimi miłośnikami shih tzu byli władcy dynastii Ming. Shih tzu - usposobienie Czuły Psy rasy shih tzu są bardzo przyjaźnie nastawione zarówno do dzieci, jak i innych zwierząt. Uwielbiają codzienne pieszczoty i towarzystwo ludzi. Świetnie sprawdzają się w roli radosnego towarzysza całej rodziny. Są oddane i wierne, choć charakter shih tzu można ocenić jako niezależny. Lubi zabawę Czworonogi shih tzu uwielbiają zabawy zarówno domowe, jak i podwórkowe – pod warunkiem sprzyjających warunków atmosferycznych. Są radosne, aktywne i żywiołowe. Spokojny Właściwie socjalizowane psy rasy shih tzu są spokojne i zrównoważone. Ich hałaśliwość jest nieduża. Jeśli właściciel poświęci im czas, nie będą przejawiać niszczycielskich instynktów. Odpowiednio wychowywane, bez trudu przystosowują się do życia z innymi psami i zwierzętami. Są też przyjacielsko nastawione do małych dzieci. Inteligentny Shih tzu to psy inteligentne. Umiejętnie prowadzone i wcześnie rozpoczęte szkolenie umożliwia przystosowanie ich do życia w rodzinie oraz naukę zachowania na wystawach i pokazach. Trzeba jednak pamiętać, że podatność tej rasy na szkolenia jest umiarkowana. Łowca Miniaturki shih tzu zdecydowanie nie można zaliczyć do grupy psów myśliwskich, są to psy ozdobne i rodzinne. Shih tzu mają też słaby instynkt stróżowania, jednak ich skłonność do zabawy i ciekawość może je skłonić do pogoni za potencjalną ofiarą. Strachliwy/nieufny wobec obcych Pieski shih tzu są z natury odważne i niezależne, o ile oczywiście nic nie zaburzy procesu socjalizacji pierwotnej (z własnym gatunkiem), wtórnej (z ludźmi i innymi zwierzętami) oraz habituacji. Szybko oswajają się z nowymi miejscami i ludźmi. Są też czujne. Niezależny Shih tzu to rasa psów niezależnych. Aby nauczyć je posłuszeństwa, niezbędne jest umiejętne przeprowadzanie treningów, które warto rozpocząć dość wcześnie. Powinny one opierać się na wzmocnieniu pozytywnym i w przyjemny sposób angażować czas zarówno psa, jak i właściciela. Stosowanie metod awersyjnych jest zabronione! Zachowanie Znoszenie samotności Niezwykle towarzyskie usposobienie shih tzu sprawia, że psy źle znoszą samotność. Najlepiej czują się w towarzystwie ludzi, oczekując od opiekuna uwagi i czułości. W związku z powyższym należy dość wcześnie rozpocząć naukę pozostawania w domu pod nieobecność właściciela, by pies nie nabył lęku separacyjnego. Posłuszny / łatwo się uczy Podatność na szkolenie psów shih tzu można określić jako średnią. Bywają uparte i odporne na komendy. Jednak dzięki systematyczności treningów metodami pozytywnymi można osiągnąć zadowalające efekty. Szczekliwy Hałaśliwość shih tzu kształtuje się na średnim poziomie. Nie należy zachęcać psa do szczekania i nagradzać go za to. Skłonność do ucieczek Psy shih tzu mocno przywiązują się do właściciela, choć na spacerach nie zawsze bywają posłuszne, dlatego wymagają stałej kontroli i przede wszystkim szkolenia z zakresu przywołania (przywołanie zwykłe – komenda „do mnie” oraz przywołanie awaryjne). Do ich wyprowadzania najlepiej stosować szelki lub lekko zaokrąglone obroże, które jednak ze względu na długą sierść należy zdejmować tuż po spacerze. Skłonność do niszczenia Pieski shih tzu są raczej spokojne i nie mają tendencji do niszczenia (poza psami cierpiącymi na lęk separacyjny, który wymaga terapii behawioralnej). Właściwie spożytkowana energia u szczeniąt i dorosłych psów poprzez zabawy, spacery i ćwiczenia pozwala uniknąć niszczenia przedmiotów domowych. Łakomczuch Psy shih tzu wykazują tendencję do tycia. Uwielbiają przysmaki, dlatego wymagają racjonalnego żywienia. Pies stróżujący Ten niewielki piesek z pewnością nie odstrasza wyglądem i posiada słaby instynkt stróżujący, jednak nie zawaha się szczekać, aby ostrzec właścicieli, jeśli uzna daną sytuację za niepokojącą lub niebezpieczną. Pierwszy pies Shih tzu to pies przyjacielski i towarzyski, który łatwo i szybko przywiązuje się do właściciela. Nie wymaga specjalnych umiejętności trenerskich i dużej dozy doświadczenia w hodowli. Do wypracowania satysfakcjonujących rezultatów w zakresie posłuszeństwa wystarczą systematyczne i proste ćwiczenia, które będą przynosić przyjemność psu i jego właścicielowi. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Shih tzu w mieszkaniu Psy shih tzu bardzo dobrze odnajdują się zarówno na dużych, jak i małych powierzchniach. Nie wymagają obecności dużego ogrodu. Stosunkowo szybko przystosowują się do nowych warunków, nawet podczas częstych przeprowadzek. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Pieski te są średnio aktywne. Nie wymagają dużej dawki ruchu. W zupełności wystarczą niezbyt wyczerpujące, regularne spacery i zabawy. Podróże/łatwość przewożenia Czworonogi te dobrze odnajdują się w podróży. Są odważne i ciekawe nowych miejsc. Jednocześnie szybko się do nich przyzwyczajają. Aby im to ułatwić, szczeniaki shih tzu od pierwszych tygodni życia powinny być oswajane z nowymi osobami (socjalizacja) i sytuacjami, miejscami, przedmiotami (habituacja). Ze względu na niewielkie rozmiary sam transport zwierzęcia nie sprawia żadnych kłopotów. Najlepiej przewodzić psa w specjalnym transporterze (najpierw jednak należy nauczyć psa wchodzenia do niego na komendę). Współżycie z innymi Shih tzu i koty Ten bardzo towarzyski mały piesek bardzo dobrze dogada się z kocimi współlokatorami, zwłaszcza jeśli wychowuje się z nimi od początku. Shih tzu i psy Nieświadomy swojej wielkości shih tzu, nie boi się interakcji ze znacznie większymi od siebie czworonogami. Towarzyski i kochający zabawę, doceni obecność innych psów, aby móc się wspólnie z nimi wyszaleć. Shih tzu nie jest aż tak delikatny, na jakiego wygląda, więc nie trzeba brać go na ręce za każdym razem, gdy zaczepia innego psa! Shih tzu i dzieci Psy shih tzu są przyjazne dla dzieci. Lubią się z nimi bawić. W kontaktach z małymi dziećmi powinny jednak pozostawać pod kontrolą, bowiem maluch niechcący może zrobić psu krzywdę. Shih tzu i osoby starsze Shih tzu idealna rasa dla osób starszych. Psy te są wspaniałymi, radosnymi towarzyszami o pogodnym uosobieniu. Łagodne i towarzyskie, nie wymagają dużej aktywności ruchowej i zaawansowanych umiejętności trenerskich. Są za to doskonałymi kompanami do spacerów. Shih tzu - pielęgnacja Ze względu na długą i gęstą sierść psy te wymagają regularnej pielęgnacji. Aby uniknąć kołtunienia sierści, do jej czesania należy używać grzebienia, do modelowania natomiast szczotki. Należy także kontrolować jej długość, co dotyczy zwłaszcza grzywy psa, która nie powinna utrudniać mu widzenia. Pielęgnacji wymagają też zęby, oczy (codzienne przemywanie), uszy i pazurki. Psy wystawowe wymagają jeszcze bardziej zaawansowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Decydując się na wystawianie psa, warto korzystać z pomocy profesjonalnego groomera. W tym artykule znajdziesz pomysły na fryzury dla shih tzu. Linienie U psów rasy shih tzu wymiana sierści następuje około ósmego miesiąca życia, kiedy to sierść szczenięca zostaje zamieniona na włos dorosły. Jest to jedyny moment linienia zwierząt. Żywienie Ze względu na skłonność psów shih tzu do tycia żywienie powinno być racjonalne, a podawane porcje ściśle kontrolowane pod względem wielkości. Najlepiej unikać podawania dodatkowych przysmaków pomiędzy posiłkami. Wyjątek powinny stanowić treningi. Dzięki temu waga shih tzu będzie utrzymywać się na prawidłowym poziomie, czyli ok. 7,5 kg. Właściciel, który podaje psu smakołyki w czasie ćwiczeń, jednocześnie powinien zmniejszyć ilość pokarmu podawanego do miski. Zdrowie Długość życia Wbrew pozorom ten mały piesek jest bardzo odporny, zazwyczaj cieszy się także długim życiem. Odporność/wytrzymałość Shih tzu są raczej odporne na choroby i cieszą się dobrym zdrowiem. Do najczęstszych schorzeń charakterystycznych dla tej rasy należą przede wszystkim: choroby oczu, nerek, zwężenie nozdrzy. Ze względu na niską odporność na warunki atmosferyczne częstą chorobą shih tzu jest też udar cieplny. Odporność na upały Pies shih tzu bardzo źle znosi upały, więc nie można go w tym czasie zostawiać na dłuższy czas na zewnątrz, należy podawać dużo wody i zapewnić ocienione miejsce na odpoczynek. Odporność na zimno Jego obfita sierść i gęsty podszerstek zapewniają mu dobrą ochronę przed niskimi temperaturami. Skłonność do tycia Warto wiedzieć, że shih tzu z natury nie ma skłonności do tycia, ale proponowany mu często mało aktywny styl życia może prowadzić do nadwagi. Dlatego ważne jest, aby zapewnić mu codzienny ruch. Częste choroby choroby oczu, choroby nerek, udar cieplny, zwężenie nozdrzy. Często kontaktują się ze mną osoby zachwycone długowłosymi pięknościami, które spotkały na wystawie, zobaczyły w magazynie czy na stronach hodowli shih tzu. Zakochują się od pierwszego wejrzenia w wypielęgnowanych psach o błyszczącym, długim, jedwabistym włosie, wesołym spojrzeniu i szerokim uśmiechu. Do głowy im nawet nie przyjdzie, że puchata kuleczka, którą chcą zabrać do domu, kryje w sobie także ciemną stronę mocy. Chrapiący rzep Shih tzu jest w domu na ogół cichy i spokojny, a jego ulubione zajęcie to sen, choć zdarzają się też przedstawiciele rasy cierpiący na ADHD. Jednak bez względu na temperament każdy uwielbia być bardzo blisko właściciela. Kiedy będziesz pracował, położy się pod biurkiem, na twoich stopach i będzie chrapał w najlepsze (a sypia dość głośno, więc przydadzą się stopery do uszu). Gdy usiądziesz przed telewizorem, przytuli się w oczekiwaniu na pieszczoty. A kiedy wstaniesz, pobiegnie za tobą. Gdy leżąc w ciepłej kąpieli, podniesiesz powieki, napotkasz smutny wzrok pupila, zdający się pytać, czy na pewno nie może wskoczyć do wanny. Żywy mop Ale życie z psem nie polega na wylegiwaniu się na poduchach. Po słodkim leniuchowaniu przychodzi pora na spacer. I wtedy zaczynają się schody, bo twoja przytulanka zamienia się nagle w żywego mopa. Latem zbiera co bardziej czepliwe trawy, liście i gałązki. I nawet stylowe kozaczki czy markowy ciuszek nie zawsze pomogą. Pies bada wszak otoczenie za pomocą nosa, a ochraniacza na mordkę shih tzu jeszcze nikt nie wymyślił. Z kolei w deszczowe dni, na których brak w Polsce nie narzekamy, na pewno nieraz pożałujesz, że nie kupiłeś nagiego peruwiańczyka. Włochaty, nisko zawieszony shih tzu przyniesie do domu tony błota i zaraz będzie trzeba myć podłogę. Ale to nie wszystko! Jeśli potrafisz się sklonować, drugie „ja” bardzo ci się przyda, bo jednocześnie musisz się zająć także psem – wytrzeć, rozczesać, wysuszyć. A czasem nawet od razu włożyć do wanny. Jeśli zostawisz go samemu sobie, ubłocone podłogi będą najmniejszym problemem. Owszem, pies w końcu wyschnie (po kilku godzinach), błoto częściowo odpadnie, ale jego resztki będą się wysypywały z gęstwiny włosów stopniowo i znajdą się wszędzie – w kuchni, w salonie, na kanapie, w pościeli. W dodatku, kiedy przyjrzysz się uważnie, zauważysz we włosach także… kołtuny. A to już zapowiedź dłuższego i bardziej żmudnego zajęcia. Kosztowny kosmita Kupując psa tej rasy (szczególnie jeśli chcesz, by miał długi włos), zapomnij o błogim lenistwie. Nie obejdzie się bowiem bez cotygodniowych kąpieli połączonych z innymi zabiegami pielęgnacyjnymi. Czasem będziesz miał wrażenie, że kupiłeś kaczkę, nie psa – tak długo będziecie się taplać w wodzie. Poza tym między kąpielami trzeba będzie dokładnie rozczesywać eleganta. A jeśli planujesz wystawy, zakładać także papiloty, w których podopieczny będzie wyglądał jak kosmita i sąsiedzi będą pytać, czy wylądowało u was UFO. A to i tak najmilsze, co możesz usłyszeć. Do codziennych obowiązków będzie należało już nie tylko przygotowanie obiadu i pomoc dzieciom w lekcjach, ale także przemywanie psu oczu, pielęgnacja jego wąsów i wiązanie szampony i odżywki (a tylko takie wchodzą w grę, jeśli chcesz mieć pięknego shih tzu) będą kosztować więcej niż twoje własne i zajmą co najmniej tyle samo miejsca na półce. Bo ten mały pies nie jest tani, choć zjada niewiele i rzadko bywa u weterynarza. Co zaoszczędzisz na karmie i lekach, wydasz na pielęgnację – to pewne. Dlatego właśnie większość czworonogów niewystawowych wcześniej czy później trafia pod maszynkę. Z krótką fryzurką wygodniej. Szczególnie… właścicielowi. Krótkonosy poduszkowiec Shih tzu ma tendencję do tycia, więc nie może całe życie leżeć i pachnieć. Choć sportsmena z niego nie zrobisz, to jak każdy pies potrzebuje on ruchu. Nie nadaje się jednak do ćwiczeń wymagających dużego wysiłku, więc jeśli szukasz czworonoga do biegania przy rowerze czy na torze agillity, spraw sobie inną rasę. Krótki nosek i trudności z oddychaniem nie sprzyjają takim harcom. Zdarzają się jednak shih tzu, które lubią beztroskie szaleństwa z kumplami. W mgnieniu oka potrafią się zmienić z leniwego poduszkowca w latający dywan. A ile czasu właściciel poświęci potem na doprowadzenie psa do porządku, to już jego sprawa. Shih tzu będzie sobie w tym czasie drzemał, a ty człowieku siedź i rozsupłuj włoski, wyciągaj gałązki, nakładaj odżywki… Cierp ciało, jak ci się długowłosego psa chciało. Niezależny chińczyk Podczas spacerów shih tzu powinny się poruszać na smyczy. Ale nie obawiaj się, nie są tak silne, żebyś musiał brać lekcje fruwania, jak w wypadku niektórych większych ras. Problem w tym, że są to psy niezależne. Zdarza im się ogłuchnąć, kiedy mają coś ważnego do załatwienia. A „ważne” może być wszystko – i odczytywanie informacji zostawionych przez inne czworonogi na trawniku, i zapoznanie się z pszczółką zapylającą maki, i zabawa z kolegą ważącym dobrą tonę… Jeśli shih tzu w ogóle zareaguje wtedy na wołanie, to z demonstracyjnym ociąganiem. Wychodzi z niego wówczas cała duma odziedziczona po chińskich przodkach. Ty możesz wyjść z siebie i stanąć obok, a pies spojrzy tylko leniwie na twoje wyczyny, po czym wróci do swoich spraw. W najlepszym wypadku ze stoickim spokojem, ale obrażony na amen, zacznie iść w twoim kierunku. Wolno, dostojnie, zatrzymując się co krok, żeby powąchać kwiatki albo posłuchać, co w trawie piszczy… On ma czas… Tak, shih tzu to rasa bardziej wymagająca, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Ale wiadomo przecież, że jeśli chcemy mieć czworonożnego przyjaciela, niezależnie od rasy lub jej braku, musimy znaleźć dla niego czas. A zalety shih tzu zdecydowanie przewyższają jego wady. Poza tym dobry hodowca umie poradzić, co robić, aby pielęgnacja pupila nie stała się koszmarem, a motywami przewodnimi życia z shih tzu były radość i szczęście. Autor: Anna Woźniak Shih tzu jest jednym z najbardziej towarzyskich i zabawnych psów do towarzystwa. To, co dodaje jej pięknej sierści i słodkiego wyglądu, wyjaśnia, dlaczego jest to jedna z obecnie preferowanych ras. Tego typu psy są bardzo czułe i inteligentne i wymagają stałej uwagi swoich właścicieli, dlatego nie zaleca się im przebywania poza domem lub pozostawiania ich samych na długi czas. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym sympatycznym szczeniaku, w tej zakładce o rasach AnimalWised powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o cechy fizyczne, pochodzenie, charakter, opieka, zdrowie, edukacja shih tzu, więc wiesz wszystko przed adopcją psa shih tzu. Początek Azja Chiny Klasyfikacja FCI Grupa IX Charakterystyka fizyczna Pod warunkiem, że Długie uszy Rozmiar Zabawka Mały Średni Duża Ogromny Wzrost 15-35 35-45 45-55 55-70 70-80 Ponad 80 Waga dorosłego 1-3 3-10 10-25 25-45 45-100 Długość życia 8-10 10-12 12-14 15-20 Zalecana aktywność fizyczna Uspokój się Połowa wysoka Postać Towarzyski Inteligentny Aktywny Czuły Idealny dla Dzieci Podłogi Domy Zalecana pogoda Przeziębienie Ciepły Hartowany Typ włosów Długie Gładki Gruby Pochodzenie shih tzu Historia shih tzu ma wiele wspólnego z historią pekińczyka. Podobnie jak ten inny pies, shih tzu pochodzi z klasztorów buddyjskich, gdzie był uważany za świętego psa. Ponadto, Był to ekskluzywny pies szlachty chińskiej, gdzie był również miał jako święty pies i otrzymał opiekę godną rodziny królewskiej. Kiedy pierwsze Shih Tzu przybyły do ​​Anglii w latach 30. XX wieku, pomylono je z Lhasą apso. Do tego stopnia, że ​​w tamtych czasach oba psy były uważane za jedną rasę. Jednak w tej samej dekadzie postanowiono rozdzielić obie rasy, jakie znamy dzisiaj. Dziś shih tzu jest bardzo cenionym psem zarówno do towarzystwa jak i wystawowego. Jego wspaniała sierść i niski wzrost uczyniły go gwiazdą na torach wystawowych, a jego słodki charakter uczynił go jednym z najpopularniejszych zwierząt domowych w dzisiejszych czasach. Cechy fizyczne shih tzu Zgodnie ze standardem rasy Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) wysokość w kłębie shih tzu nie powinna przekraczać 26,7 centymetra, niezależnie od tego, czy jest to mężczyzna czy kobieta. Idealna waga to od 4,5 do 7,3 kg. Shih tzu jest mały pies i dłuższy niż wysoki. Całe ciało jest gęsto pokryte włosami, plecy proste, a klatka piersiowa szeroka i głęboka. Głowa shih tzu jest szeroka i zaokrąglona. Jest pokryty rozczochrane włosy która opada na oczy i tworzy brodę i wąsy na pysku. Cechą charakterystyczną shih tzu jest to, że włosy na nosie rosną ku górze, nadając twarzy kształt chryzantemy. Stop jest dobrze zaznaczony, a nos jest czarny u większości psów, ale może być koloru wątrobianego lub mieć plamy wątrobowe. Kufa krótka, kwadratowa i szeroka. Oczy o czułym wyrazie i dobrze oddzielone od siebie są duże, okrągłe i ciemne. Uszy shih tzu są duże, wiszące i pokryte bardzo gęstym futrem. Ogon tego psa jest wysoko osadzony i całkowicie pokryty gęstym, pierzastym futrem. Shih tzu szczęśliwie nosi go na plecach. Sierść jest jedną z najważniejszych cech tej rasy. To jest długi, bardzo gęsty i ma dobry podszerstek. Nie jest kręcona i zwykle jest prosta, chociaż dopuszczalna jest lekka fala. Zgodnie ze standardem rasy opublikowanym przez Federation Cynologique Internationale (FCI), włosy shih tzu Może to być dowolny kolor. Postać shih tzu Psy Shih tzu są bardzo inteligentny, towarzyski i wesoły. Kochają przebywać z ludźmi, są zabawny i aktywny kiedy utrzymujesz je w formie. Shih Tzu są łatwiejsze do socjalizacji niż inne rasy psów, ponieważ te małe futrzane psy są zwykle bardzo przyjazne i towarzyskie z natury. Po odpowiedniej socjalizacji mają tendencję do dobrego dogadywania się z ludźmi, psami i innymi zwierzętami. Ważne jest jednak przeprowadzenie socjalizacji psów w młodym wieku, aby osiągnąć ten przyjazny dla dorosłych charakter. Te psy są doskonałymi zwierzętami domowymi. dla singli, par i rodzin z dziećmi w różnym wieku. Zwykle bardzo dobrze dogadują się z dziećmi, o ile wiedzą, jak szanować psa i nie znęcać się nad nim. Są również doskonałymi zwierzętami do towarzystwa dla początkujących opiekunów. Nie są jednak dobrymi zwierzakami dla rodzin i osób, które większość dnia spędzają poza domem, chyba że mogą zabrać swoje psy do pracy. Pielęgnacja shih tzu Włosy shih tzu łatwo się plączą i są niezbędne szczotkować i czesać codziennie. Chociaż nie wymaga to pielęgnacji psa, wielu opiekunów tych psów woli krótsze włosy, aby ułatwić ich pielęgnację. Shih Tzu wymagają dobre dawki ćwiczeń fizycznych, ale ze względu na mały rozmiar można je ćwiczyć w pomieszczeniach. Mimo to ważne jest, aby zapewnić im co najmniej jeden spacer dziennie i czas na zabawę na ćwiczenia i spotkania towarzyskie. Te psy mają tendencję do łatwego przybierania na wadze, więc dobrze jest dać im wystarczająco dużo ćwiczeń, aby utrzymać je w formie. Oczywiście należy wziąć pod uwagę jego rozmiar i nie wolno nadużywać ćwiczeń. Nie powinny też być zmuszane do ćwiczeń w gorącym i wilgotnym klimacie, ponieważ ich krótka kufa utrudnia im oddychanie w tych środowiskach. ten potrzeby towarzystwa Shih Tzu są bardzo wysokie. Te psy nie nadają się do życia w ogrodzie lub na podwórku. Wręcz przeciwnie, muszą spędzać większość czasu w towarzystwie i muszą mieszkać w domu z resztą rodziny. Bardzo dobrze przystosowują się do życia w zatłoczonych miastach i życia w małych mieszkaniach. Edukacja Shih tzu Jeśli chodzi o szkolenie psów, Shih Tzu to radość dla ich trenerów. Te psy ucz się łatwo i szybko, więc łatwo nauczyć ich wielu rzeczy. Jednak dzieje się tak tylko wtedy, gdy pozytywne szkolenieponieważ Shih Tzu nie reagują dobrze na tradycyjny trening oparty na dominacji. Pamiętaj, że te psy łatwo się rozpraszają, więc lepiej jest je szkolić w krótkich, ale zabawnych sesjach. Ogólnie rzecz biorąc, Shih Tzu nie stwarzają większych problemów behawioralnych, gdy zostały odpowiednio uspołecznione i otrzymują wystarczającą ilość ćwiczeń i towarzystwa. Jednak pozostawione same sobie przez dłuższy czas lub niewystarczająco dużo ćwiczeń, mogą stać się destrukcyjnymi i szczekającymi psami. Mogą nawet z łatwością rozwinąć lęk separacyjny, jeśli są sami przez długi czas każdego dnia. Zdrowie Shih tzu Rasa ta nie ma alarmujących częstości występowania chorób psów, ale jest podatna na hipoplazję korową nerek, entropię, włośnicę, postępujący zanik siatkówki, dysplazję stawów biodrowych, zapalenie ucha zewnętrznego i przepuklinę pachwinową. Jest to również rasa podatna na: infekcje ucha i oczu, warto więc robić okresowe badania weterynaryjne. Zdjęcia Shih tzu Filmy związane z Shih tzu Filmy związane z Shih tzu Shih tzu jest rasą pochodzącą z Tybetu. Psy te zaliczane są do najstarszej rasy wywodzącej się od lhasa apso oraz pekińczyka. W XVI wieku zwyczajowo ofiarowywano go w Chinach każdemu znacznemu gościowi. Wraz z pekińczykiem cieszył się on sympatią cesarskiego dworu. Wśród miłośników psów tybetańskich powstało duże zamieszanie, kiedy w 1930 roku sprowadzono do Anglii psy z Chin, które początkowo uważane były za lhasa apso. Jednak nie sposób było nie zauważyć różnić w kształcie głowy i włosie obu ras. Długo sprzeczano się, czy w przypadku tych psów, zwanych właśnie shih tzu, chodzi o odrębną rasę, czy też o nieco odmiennego lhasa apso. Rację mieli jednak również ci, którzy w tych „chińskich apso” widzieli po prostu apso odbiegające nieco od typu tybetańskiego - sami Chińczycy określają bowiem tego psa mianem „pochodzącego z Tybetu”. W Chinach nadano mu jednak wyraźnie „chińskie” atrybuty, przede wszystkim skrócony nos i przez to bardzo wyraźny przełom pomiędzy kością czołową a nosową, co bardzo upodobniło go do pekińczyka. Dzisiaj trudno w stu procentach stwierdzić, co jest prawdą, a co nie, tym bardziej, że brakuje dokładnych zapisków na ten temat. Pewne jest jednak, że shih tzu, choć uważany dzisiaj za rasę chińską, dużo bliższy jest lhasa apso niż pekińczykowi i że nie można zaprzeczyć ich wspólnemu pochodzeniu. Historia rasy Rasa ta uznawana jest za chińską, tam bowiem odnaleźli ją Anglicy. Trzymane na cesarskim dworze krótkonose psy pekińczyki krzyżowane z ofiarowanymi przez tybetańskich władców psami w typie teriera tybetańskiego, dały w efekcie długowłose i krótkonose. Korzeni rasy należy się więc doszukiwać w Tybecie. Bogaci mieszkańcy stolicy - Lhasa - trzymali w swoich domach dwa rodzaje psów, duże mastify tybetańskie oraz małe, przyjemne pieski "kolanowe". Także Dalajlamowie mieli sporą liczbę małych psów. Ponieważ uważali je za niezwykle cenne, ofiarowywali swoim sąsiednim królom te małe skarby. Jako że były one uosobieniem towarzyszących Buddzie lwów, nazwano je Shih Tzu, czyli lwi piesek. W pałacu cesarzy chińskich prowadzono bardziej fachowy system hodowania psów, mniej spontaniczny. Wszystkie psy były rysowane na specjalnych tabliczkach hodowlanych, na których też zapisywano historie ich hodowli i życia. Sama cesarzowa decydowała o doborze par hodowlanych, a ponieważ psów było zwykle bardzo dużo, do ich obsługi utrzymywano sztab służących, odpowiedzialnych za zdrowie i prawidłową pielęgnacją zwierząt. W różnych czasach panowania chińskich dynastii różne typy psów były preferowane. Raz były to pekińczyki, raz gładkowłose mopsy, a innym razem długowłose shih tzu. Tych ostatnich było najmniej. W 1908 roku, po śmierci cesarza Tzu Hsi tron objął jego syn Pu-Yi, wtedy jeszcze nieletni. Hodowla psów uległa wówczas zaniedbaniu, lecz nie likwidacji. Chińczycy strzegli bardzo zazdrośnie swoich małych przyjaciół, traktując ich jako wysłanników świętego Buddy na ziemi. Pomimo iż wiele psów trafiło do akredytowanych przy dworze dyplomatów, niemożliwe było, aby pekińczyki czy shih tzu opuściły granice Chin. Pomijając kłopoty z przewiezieniem ich drogą morską do innych regionów świata Chińczycy woleliby nakarmić je mielonym szkłem niż pozwolić na profanację. Grupa miłośników cennych zwierząt z dumą zajęła się hodowlą w Pekinie. W 1934 roku powstał Związek Hodowców Psów w tym mieście, a wcześniej jeszcze na wzór zachodni organizowano kilka razy do roku wystawy. W 1938 roku ustalono i ogłoszono chiński wzorzec shih tzu. Gdy w 1939 roku władzę objęli komuniści, przestała istnieć chińska kynologia, a żyjące w tym czasie psy spotkał tragiczny los. Uznano je za przejaw zbytku i zgnilizny typowej dla całego dworu cesarskiego. Chociaż już wcześniej pojedyncze egzemplarze shih tzu dotarły do Norwegii i Anglii, oficjalny ich przyjazd do Europy określa się na rok 1930. Wtedy to panna Hutchins powróciła z Chin do Anglii, przywożąc sześć psów tej rasy. Cztery należały do niej, a dwa do lorda i lady Brownrigg. Obie panie wspólnie zajmowały się hodowlą ukochanej rasy jeszcze w Pekinie. Zachowały się zdjęcia z wystawy pekińskiej, na których pokazują one bardzo ładne i dobrze zbudowane pieski, o uboższej szacie niż to obserwujemy dzisiaj. Rok po powrocie panny Hutchins przyjechali do Londynu lordostwa Brownrigg. Oni także przywieźli ze sobą kilka psów tej rasy, już z własnej, zamorskiej hodowli. Wielką miłośniczką shih tzu była także księżna d'Anjou. Jakkolwiek nie prowadziła ona we Francji systematycznej hodowli, była doskonałą znawczynią i wielokrotnie, proszona o pomoc przez Angielki, służyła swoją radą ekspertki. Angielska hodowla rozwijała się doskonale. Dokonano kilku wymian pomiędzy Francją, Norwegia i Anglią. Podobnie jak wcześniej było z pekińczykami, shih tzu stały się prawdziwą sensacją. Jak przed laty królowa Wiktoria pekińczyka, tak w latach trzydziestych królowa Elżbieta (wówczas księżniczka Yorku) otrzymała w darze shih tzu - Choo Choo. Pomijając mopsa, wszystkie rasy wschodnie wprowadziła do europejskiej kynologii Anglia; miała też decydujący wpływ na ich hodowlę i dyktowała pewne preferowane tendencje. W 1934 roku powstał Klub Apso i Lwich Psów, a w rok później hodowcy założyli już osobny klub dla shih tzu. Popularność rasy rosła błyskawicznie, w 1939 roku zarejestrowane były 183 psy tej rasy. Cały świat zapatrzony na świetnie zorganizowaną kynologię angielską, zwrócił uwagę na nową rasę bardzo szybko. W latach trzydziestych importowano kilka psów do USA, Austrii, Szwajcarii, Szwecji i do Włoch. Jako samodzielną rasę shih tzu został uznany przez AKC (American Kennel Club) dopiero w 1955 r. . Uznanie standardu i przyjęcie do księgi hodowlanej nastąpiło w 1969 r. Halina Janiszewska wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości: Bogusia & Bogdan Lenart "Solaris Avis FCI Shih-Tzu",

skąd pochodzi shih tzu